Düşünceliyim biraz mutsuzlukla karışmasın - Fikirler ve Öteki Zırvalar #1
Yürüyordum. Birkaç arkadaşı gördüm. Arkadaş değil de biraz bir tanışmışlık var diyelim. Bunu da sorgulamayalım bu yazıda. Bana sordu müzik dinlerken kendi kafamda adım atarken aynı zamanda gerçek dünyadan bir adım daha uzaklaşmaya çalışıyordum. Her adımım gerçekliğe bir başkaldırı ama bir o kadar da itaatti. Ben bu dünyanın içindeydim. Hep. Gözlerimi kapatsam da duyardım sesleri. Sesleri kessem bile kokuyu yine duyardım. Sanatsal betimlemeler içimdekileri açıklamak için ne kadar gerekli bilmiyorum. Her şeyi sorgulamayı bırakıp biraz daha kabul etmeye başlamalıyım. Olaydan da iyice koptuk ama o arkadaşlardan birini görünce bana şöyle bir soru yöneltti. Niye hep mutsuz gözüküyordum. Bilmiyorum ki dışardan gerçekten öyle mi görünüyordum. Ben sadece düşüncelerimin arasında kaybolmak istiyordum. Denizin içinde kaybolmak gibi. Suyun bir parçası olmak. Su da benim içimde var tıpkı düşünce denizinin aslında benim bir parçam olması gibi. Bunları yazıyorum da anlayan olacak mı? Ben peki ger...